Badanie pisma ręcznego to dziedzina wiedzy, na tema której (zwłaszcza w Polsce) jest znikomy zasób merytorycznej literatury a zarazem ogromna ilość powszechnie błędnej (nie)wiedzy, trwających od lat zaszłości i skojarzeń. To wszystko czyni daną naukę wymagającą zaangażowania, trudną, ale także niezwykle interesującą i o bardzo szerokim polu zastosowania – w Polsce jeszcze w nieznacznym stopniu znanym i wykorzystywanym.
Pomimo, że w ujęciu ogólnoświatowym nauka ta rozwija się prężnie i aktualnie daje odpowiedzi na wątpliwości dotyczące możliwości np. badania pisma z kopii, osób przewlekle chorych czy po urazach (pismo patologiczne), a także oceny stanu świadomości w chwili sporządzania zapisu, to w Polsce dziedzina ta w znacznej mierze pozostaje w sferze dystansu, skojarzeń a nie faktów o badaniu pisma.
W związku z tym, zarówno w procesie własnej edukacji jak i od lat na potrzeby sporządzanych przeze mnie ekspertyz, czerpię z zasobów wiedzy takich ośrodków badawczo – opiniodawczych jak The British Institute of Graphologists, The British Academy of Graphology, International Forencis Sciences, American Board of Forensic Document Examiners oraz Canadian College Kineseography. Wiedza zdobyta z tych źródeł gwarantuje mi poprawną i zgodną z ogólnoświatowym rozwojem dziedziny wiedzę w zakresie grafologii, znajomość aktualnych możliwości kryminalistycznego, psychologicznego i klinicznego badania pisma ręcznego, a wszystko to przekłada się na jakość merytoryczną sporządzanych przeze mnie badań i ekspertyz.
Na potrzeby rozwoju rodzimego rynku pismoznawstwa warto stale przekazywać to co jest powszechnie wiadome w innych obszarach. Warto wyjaśniać, czym jest badanie pisma ręcznego, jakie daje możliwości i jak powinna wyglądać prawidłowa opinia grafologiczna niezależnie od jej specjalizacji.
Jak każda inna i nauka badania pisma ręcznego nieustannie rozwija się. Jest to proces ewolucyjny, dlatego też równolegle z panującymi zaszłościami funkcjonują efekty progresu. Przykładem tego jest termin grafologia, który w naszym kraju powszechnie kojarzy się tylko z interpretacją cech osobowości na podstawie próbki pisma podczas, gdy w ujęciu światowym grafologia to przecież dosłownie nauka o pisaniu (z języka greckiego graphein – pisać, logos – nauka). Określenie to wszędzie na świecie dotyczy ogólnie badania pisma ręcznego, które obecnie rozwija się w 3 głównych nurtach:
- Grafologia kryminalistyczna – znajduje zastosowanie głównie w pracy medycyny sądowej i organów wymiaru sprawiedliwości. Dla potrzeb wymiaru sprawiedliwości biegli rzeczoznawcy pisma zajmują się grafometrią, czyli dokładnym pomiarem poszczególnych elementów pisma sprawdzając je co do jego autentyczności. W medycynie pismo odręczne jest wykorzystywane jako materiał do analiz pod kątem psychopatologii.
- Grafologia psychologiczna – nazywana także psychografologią, analizuje osobowość człowieka na podstawie dokładnego badania elementów odręcznego pisma. W piśmie przejawia się zawsze tak, czy owak, natura nasza. Psychografologia zakłada, że istnieje związek pomiędzy psychiką, charakterem człowieka, a jego pismem.
- Grafologia kliniczna (neurografologia) – która jest badaniem pisma ręcznego patologicznego, czyli osób zmagających się z chorobami zmieniającymi grafizm (np. Parkinsona, Alzheimera, stwardnienie rozsiane- głównie neurologiczne), osób po urazach, udarach, a także osób starszych (pismo starcze).
Tak więc badanie pisma ręcznego jest ogólnym sformułowaniem oznaczającym czynność, którą wykonuje specjalista jakim jest grafolog. W ramach badań pisma i dokumentów dobry grafolog posługuje się zbiorem różnych metod badawczych, wśród których znane są, np:
- metoda kaligraficzna
- metoda sygnalityczna
- metoda fotograficzno – opisowa
- metoda Langenrucha
- metoda grafometryczna
- metoda Matwiejewa
- metoda analizy zmienności
- metoda systemu linii prostych Duystera
- metoda projekcji geometrycznej Brossona
- metoda badań geometryczno – strukturalnych
- metoda statystycznej weryfikacji materiału badawczego
- metoda obliczania współczynnika integracji pisma
- metoda wyznaczania wskaźnika podobieństwa kinetyczno – geometrycznego
- metoda graficzno – porównawcza (analiza komparystyczna)
- psychografologia